Dermanlarımın sayfaları yırtılmış

Yokluğu bildiğim andan beri,yalnızlığın gölgesi her daim tepem de yandı durdu.Doğması gereken güneş dağların arkasına saklandı bekledim doğmasını olmadı..Kendimi yaktım ruhumun için de Alevler içinde yanan ellerim suya dokunduğun da buhar olup uçup gitti ufuğun en uzak yerlerine.göremedim kendimi,bulamadım da.kanatlarım kanadı,kanayan yanlarım durmadı.Ne yüreğim gelebildi geriye ne de adımlarımın aksaklıkları dizlerime derman verdi.Yorgundum,yorulmuştum bir nefesleneyim derken,ömür denen kum saati akıp gitmişti sen yoktun,sen hiç olmadın yanımda,yanı...

Yazının Devamı